Bir zamanlar çiçeklerin mis kokular yaydığı, ırmakların şırıl şırıl aktığı, yemyeşil ağaçların gökyüzüne uzandığı büyülü bir orman vardı. Bu ormanda çeşit çeşit hayvan yaşardı. Kuşlar sabahları neşeli şarkılar söyler, kelebekler dans eder, sincaplar dalların arasında oyun oynardı.
İşte bu ormanda diğer kuşlardan biraz farklı olan Tombul Kuş isminde bir kuş yaşardı. Adı üstünde Tombul Kuş biraz tombikti. Minicik kanatları, ufacık gagası ve yuvarlak bir gövdesi vardı. Onu görenler “Aman ne sevimli!” derdi. Fakat Tombul Kuş’un en dikkat çeken yanı şarkı söylemeyi çok sevmesiydi!
Her sabah güneş doğarken ormanın en yüksek ağacına konar, neşeli bir melodi tutturur, tüm hayvanları uyandırırdı. Sesi öyle tatlı, öyle güzel, öyle huzur doluydu ki rüzgâr bile onun şarkısına eşlik ederdi. Fakat bir gün Tombul Kuş’un başına çok ama çok garip bir şey geldi!
Tombul Kuş’un Büyük Şaşkınlığı
Bir sabah her zamanki gibi neşeyle gözlerini açan Tombul Kuş hemen kanatlarını açıp uçtu ve en sevdiği dala kondu. Derin bir nefes aldı, gagasını açtı ve tam şarkı söylemeya başlaycaktı ama hiç ses çıkmadı!
Tekrar denedi ama yine olmadı. Sesi gitmişti! Ne kadar uğraşsa da neşeli melodileri bir türlü çıkaramıyordu. Sadece çok kısık bir ses çıkarabiliyordu. Önce çok şaşırdı, sonra endişelendi. “Aman Allah’ım! Benim sesim nereye gitti?” diye düşündü. Eğer şarkı söyleyemezsem ormanın sabah neşesi de kaybolur diye içlendi.
Hemen en yakın dostu Minik Sincap‘ın yanına gitti. Kısık sesle:
— “Minik Sincap, Minik Sincap! Sesimi kaybettim! Hiç çıkmıyor, ne yapacağım?” dedi.
Minik Sincap koca gözleriyle ona baktı, biraz düşündü ve:
— “Belki de sesin rüzgârla birlikte uçup gitmiştir! Bence Bilge Baykuş’a danışmalısın.” diye karşılık verdi.
Tombul Kuş, hızla Bilge Baykuş’un yaşadığı büyük meşe ağacına doğru uçtu. Bilge Baykuş ormanın en akıllı hayvanıydı ve mutlaka bir çözüm bulurdu.
Bilge Baykuş’un Bilgeliği
Bilge Baykuş eski bir dalın üzerinde uyukluyordu. Tombul Kuş ona kısık bir sesle seslendi:
— “Bilge Baykuş! Yardımına ihtiyacım var! Sesim gitti!”
Bilge Baykuş gözlerini yavaşça açtı, derin bir iç çekti ve Tombul Kuş’a dikkatlice baktı.
— “Hmmm… Anlat bakalım evlat, en son ne zaman şarkı söyledin?”
Tombul Kuş biraz düşündü.
— “Dün sabah!”
— “Peki, dün neler yaptın?”
Tombul Kuş tüm günü hatırlamaya çalıştı.
— “Ormanda uçtum, dostlarımla oynadım, meyveler yedim ve sonra da büyülü gölette su içtim” dedi.
Bilge Baykuş kaşlarını çattı.
— “Hah! İşte buldum! O büyülü gölet ormana güzellik katmak için şarkı söyleyenlerin sesini ödünç alır. Eğer sesini geri istiyorsan gölete gidip onu çağırmalısın.”
Tombul Kuş hemen büyülü gölete doğru uçtu.
Büyülü Gölet’in Sırrı
Büyülü gölet ormanın en derin yerinde, yemyeşil ağaçların arasında saklıydı. Suyu öyle berraktı ki içine bakan herkes kendi yansımasını mücevher gibi parlayan damlalar arasında görebilirdi.
Tombul Kuş göletin kıyısına kondu ve yavaşça seslendi:
— “Sevgili büyülü gölet! Duyduğuma göre sesimi ödünç almışsın. Lütfen bana geri verir misin?”
Birden göletin suyu dalgalandı, içinden parıltılı bir ışık yükseldi ve tatlı bir fısıltı duyuldu:
— “Tatlı Tombul Kuş… Sesini sana geri verebilirim. Ama bir şartım var! Bana en sevdiğin melodiyi söylemelisin.”
Tombul Kuş şaşırdı. “Ama benim sesim yok ki!” diye düşündü.
Ama sonra kalbinin derinliklerinden bir melodi hatırladı. Gagasını açtı ve çok kısık da olsa tatlı bir mırıldanmayla şarkısını söyledi. Gölet ışıldadı, suyun içinde küçük dalgacıklar oluştu ve birdenbire Tombul Kuş’un sesi geri geldi!
— “La la la la laaaa!” 🎵🎶🎵
Tombul Kuş sevinçle uçmaya başladı, bir oraya bir buraya döndü, şarkısını daha da gür bir şekilde söyledi. Göletin suları da ona eşlik etti ve orman tekrar neşeyle doldu!
Ormana Dönüş
Tombul Kuş, Bilge Baykuş’un yanına gitti.
— “Sesim geri döndü! Teşekkür ederim!”
Bilge Baykuş göz kırptı.
— “Unutma evlat, bazen bir şeyi kaybedince onu bulmanın yolu kalbinde saklı olanı hatırlamaktır.”
Tombul Kuş bu öğüdü hiç unutmadı. O günden sonra her sabah yine şarkılar söylemeye devam etti. Ama artık sadece sesiyle değil kalbiyle de şarkı söylemenin önemini biliyordu. Ve ormanda herkes, onun neşeli melodileriyle güne başlamaya devam etti…
🎶 La la la la laaaa! 🎶
Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine… 🌙✨
Öneri: Bu masala benzer masal okumak için 4 Yaş Masalları ve 5 Yaş Masalları sayfalarımızı inceleyebilirsiniz.
