Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, yemyeşil bir ormanda Kıskanç Karga adında bir karga yaşarmış. Bu karga her zaman ormandaki diğer kuşların sahip olduklarına imrenirmiş. Özellikle de Güzel Bülbül‘e karşı büyük bir kıskançlık beslermiş. Güzel Bülbül ormanın en melodik sesine sahip kuşuymuş. Her sabah ağaç dallarına konar ve tatlı sesiyle tüm ormana neşe yayarmış.
Karga, Bülbül’ün bu kadar çok sevilmesine içerler, onun sesini her duyduğunda içi kıskançlıkla dolarmış. “Benim neden böyle güzel bir sesim yok? Neden herkes onun etrafında toplanıyor da beni kimse fark etmiyor?” diye düşünürmüş.
Bir gün Karga bu kıskançlığını daha fazla bastıramamış ve kendince bir plan yapmış. “Eğer onun kadar güzel olamazsam en azından onun şarkılarını susturabilirim!” demiş kendi kendine. Hemen Bülbül’ün en sevdiği ağacın yanına gitmiş ve onun gelmesini beklemiş.
Bülbül her zamanki gibi neşeyle uçarak ağacına konmuş. Şarkısına başlamadan önce Karga ona yaklaşmış. “Merhaba Bülbül,” demiş Karga, sinsi bir gülümsemeyle. “Senin ne kadar güzel bir sesin olduğunu herkes bilir. Ancak bu sabah sesin biraz yorgun gibi geliyor. Belki de biraz ara vermelisin?”
Bülbül, şaşırmış bir şekilde Karga’ya bakmış. “Gerçekten mi Karga? Ben yorgun olduğumu fark etmemiştim. Eğer öyle diyorsan biraz dinlenmem iyi olabilir.” demiş. Karga içinden sinsice gülmüş ve “Planım işe yarıyor!” diye düşünmüş.
Ancak Bülbül gerçekten de yorgun olmadığını, Karga’nın söylediklerinin doğru olmadığını hissediyormuş. Ama her zaman nazik ve düşünceli olan Bülbül, Karga’nın bu önerisini de dikkate almak istemiş. “Belki de Karga haklıdır,” diye düşünerek şarkısını o gün söylememiş.
Ertesi sabah ormanda sessizlik hakimmiş. Bülbül’ün melodik sesi yankılanmadığı için tüm hayvanlar eksik bir şeyler olduğunu hissetmişler. Tavşanlar, sincaplar hatta yapraklar bile bu sessizliği garip bulmuş. Karga ise bu sessizlikten mutluluk duymuş. “İşte şimdi herkes benim farkıma varacak!” diye düşünmüş.
Fakat işler Karga’nın düşündüğü gibi gitmemiş. Hayvanlar, Bülbül’ün eksikliğini fark etmiş ve neden şarkı söylemediğini merak etmişler. Hepsi Bülbül’ün yaşadığı ağaca toplanmış. “Bülbül, neden şarkı söylemiyorsun?” diye sormuş sincap.
Bülbül nazikçe cevap vermiş, “Karga, sesimin yorgun olduğunu ve biraz dinlenmem gerektiğini söyledi. Ben de dinlenmeye karar verdim.”
Bu sözler üzerine hayvanlar birbirlerine bakmışlar. Tavşan, “Ama senin sesin her zaman bize mutluluk verir, hiç yorgun gibi gelmedi bize,” demiş. Sincap ise, “Evet, biz senin şarkılarınla güne başlardık. Şimdi her şey eksik!” diye eklemiş.
Bülbül hayvanların bu sözlerinden etkilenmiş ve şarkı söylemenin sadece kendisi için değil, diğerleri için de ne kadar önemli olduğunu anlamış. O an, Karga’nın sözlerinin altında yatan kıskançlığı fark etmiş. “Belki de Karga kendini yalnız hissediyor,” diye düşünmüş Bülbül. “Onu da şarkılarımla mutlu edebilirim.”
Ertesi sabah Bülbül tüm güzelliğiyle şarkı söylemeye başlamış. Karga, Bülbül’ün bu kararlılığı karşısında şaşkına dönmüş. “Neden susturamadım onu?” diye düşünmüş. Ancak Bülbül, Karga’yı gördüğünde şarkısına ara vermiş ve gülümseyerek ona seslenmiş: “Merhaba Karga! Bu sabah senin için özel bir şarkı hazırladım. Dinlemek ister misin?”
Karga, Bülbül’ün bu nazik daveti karşısında ne diyeceğini bilememiş. İçindeki kıskançlık yerini utangaç bir mutluluğa bırakmış. “Benim için mi?” diye sormuş. Bülbül, “Evet, herkesin mutlu olduğu bir şarkı hazırladım. Senin de bunu duymanı istiyorum.” demiş.
Bülbül en tatlı melodilerini söylemeye başlamış. Karga ilk defa Bülbül’ün şarkısının güzelliğini gerçekten hissetmiş ve kıskançlıkla dolu kalbi yavaş yavaş yumuşamış. Şarkı bittiğinde Karga kendini daha hafif ve mutlu hissetmiş. “Teşekkür ederim Bülbül. Ben yanlış yaptım. Senin şarkıların ormanın neşesi. Seni kıskandığım için üzgünüm.” demiş.
Bülbül, Karga’nın bu itirafı karşısında gülümsemiş. “Önemli değil Karga. Hepimizin bir yeteneği var ve bu yeteneklerimizi paylaşarak birbirimizi mutlu edebiliriz. Senin de güzel bir kalbin var, bunu unutma.” demiş.
O günden sonra Karga artık Bülbül’ü kıskanmamış. Bülbül’ün şarkılarını severek dinlemiş, onunla birlikte ormanın neşesine katılmış ve kendini yalnız Bülbül şarkı söylerken Karga da onun yanında dururmuş ve ormanda hiç kimse kendini yalnız hissetmezmiş.
Tavsiye: Masal izlemek için Masal Videoları sayfamıza göz atabilir veya YouTube Kanalımızı ziyaret edebilirsiniz.
