Bir zamanlar Renkli Orman adında masal gibi güzel bir orman vardı. Bu ormanda rengârenk çiçekler, türlü türlü kuşlar ve bir de her zaman gülümseyen, neşeli bir geyik yaşardı. Ormandaki herkes ona Gülümseyen derdi çünkü yüzünden hiç eksilmeyen tatlı bir gülümsemesi vardı.
Gülümseyen her sabah uyanır uyanmaz “Bugün harika bir gün olacak!” der ve mutlulukla etrafını keşfe çıkardı. Ne zaman bir arkadaşı üzgün olsa ona yardım eder ve gülümsemesini geri getirirdi. Ama bu sabah durum biraz farklıydı. Gülümseyen nehre su içmeye giderken ağaçların dibinde burnunu çekerek ağlayan bir kirpi gördü. Kirpinin dikenleri ışıltılı sabah güneşinde parlıyordu ama kendisi bir o kadar üzgündü.
Gülümseyen hemen yanına yaklaşıp “Merhaba, neden üzgünsün? Bir şey mi oldu?” diye sordu.
Kirpi başını kaldırmadan “Herkes benden korkuyor.” dedi. “Dikenlerim yüzünden kimse benimle oynamıyor. Yalnız kalmaktan çok sıkıldım.”
Gülümseyen, kirpinin karşısına oturdu ve neşeli sesiyle “Ama bu hiç doğru değil!” dedi. “Dikenlerin seni özel yapıyor. Onlar seni koruyabiliyor ve seni başkalarından ayıran bir güzelliğin var. Hem bence seninle oynamak çok eğlenceli olur!”
Kirpi biraz düşündü ve ilk kez küçük bir gülümsemeyle “Bunu daha önce hiç böyle düşünmemiştim!” dedi.
Ormandaki Gizemli Ağaca Yolculuk
O sırada Gülümseyen “Gel bugün birlikte macera yaşayalım!” diyerek kirpiyi de yanına aldı. Gülümseyen’in duyguları öylesine kuvvetliydi ki kirpi de onunla gitmeye karar verdi. Birlikte ormanın uzak köşesindeki dev meşe ağacını keşfetmeye çıkmaya karar verdiler. Bu ağaç ormanın en yaşlı ağacıydı ve dallarında bir sürü sır sakladığı söylenirdi.
Yola koyulduklarında nehir kıyısında telaşla oradan oraya uçan bir kuş gördüler. Kuş çok küçüktü ve tüyleri parlak sarıydı. Ayrıca her çırpınışında biraz daha yorulmuş görünüyordu.
“Merhaba, ben Gülümseyen!” dedi geyik, nazikçe. “Bir sorun mu var?”
Kuş ağlamaklı bir sesle “Ben Minik Kanat“ dedi. “Yuvamı kaybettim! Çok uzaklaştım ve şimdi geri dönemiyorum.”
Kirpi hemen ileri atılıp “Korkma, Gülümseyen her zaman bir çözüm bulur!” dedi.
Gülümseyen düşünceli bir şekilde kafasını eğip “Hep birlikte ararsak yuvanı bulabiliriz. Sen bize yuva aramaya başlayabileceğimiz bir ipucu verebilir misin?” diye sordu.
Minik Kanat “Yuvam bir şelalenin yanında, büyük bir çam ağacının tepesinde.” dedi.
Yardımlaşma ve Yeni Dostlar
Üç arkadaş ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladılar. Yol boyunca önce bir grup sincapla sonra da gülen bir tavşan ailesiyle karşılaştılar. Herkese Minik Kanat’ın yuvasını soruyorlardı ama kimse tam olarak nerede olduğunu bilmiyordu.
Bir süre sonra karşılarına dev kanatlarını açmış, kocaman bir baykuş çıktı. Bu baykuş ormandaki en yaşlı ve bilge hayvandı. Baykuş onları görünce “Burada ne arıyorsunuz küçük dostlar?” diye sordu.
Gülümseyen hemen durumu anlattı. Baykuş gülümseyerek “Ah, Minik Kanat’ın yuvasını biliyorum. İlerideki şelalenin yanında büyük bir çam ağacında.” dedi.
Bu bilgiyle birlikte grup büyük bir heyecanla şelalenin yolunu tuttu. Minik Kanat yuvayı gördüğünde heyecandan havalara uçtu. Yuvaya döner dönmez “Teşekkür ederim Gülümseyen! Sen olmasaydın bunu başaramazdım.” dedi.
Gülümseyen “Birlikte başardık! Yardım etmek her zaman mutluluk verir.” diye cevap verdi.
Ormanda İyimserliğin Gücü
O akşam ay ışığı ormanın üzerine dökülürken Gülümseyen, kirpi, Minik Kanat ve yeni arkadaşları ormanın meydanında toplandılar. Hepsi gün boyu yaşadıklarını birbirlerine anlattılar. Herkes fark etti ki Gülümseyen’in iyimserliği sayesinde her problem çözülmüş ve bu macera sonunda herkes bir şeyler öğrenmişti.
Kirpi “Ben dikenlerimin aslında kötü bir şey olmadığını öğrendim. Artık kendimle gurur duyuyorum.” dedi. Minik Kanat “Ben de korksam bile doğru arkadaşlarla her sorunun çözülebileceğini öğrendim.” diye ekledi.
Gülümseyen hepsine bakıp “Biliyor musunuz bir gün kötü gibi görünse bile güzel bir tarafını bulabiliriz. Bu yüzden gülümsemekten asla vazgeçmemeliyiz.” dedi.
O günden sonra Renkli Orman‘daki herkes biraz daha iyimser oldu. Her sabah güne neşeyle başlıyor, birbirlerine yardım ediyor ve en küçük mutlulukları bile paylaşıyorlardı.
Ve Gülümseyen’in gülümsemesi sadece ormanı değil tüm kalpleri ısıtıyordu.
Öneri: Bu masala benzer masal okumak için Çocuk Masalları ve Uyku Masalları sayfalarımızı inceleyebilirsiniz.
