Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, gökyüzünün en parlak ışığı olan Ay Dede, her gece gökyüzünde pırıl pırıl parlayan kocaman yuvarlak bir ışık saçar, dünya üzerinde yaşayan tüm canlıların uyumasına yardım edermiş. Ay Dede her gece yıldızların arasında süzülerek yavaşça doğar, gökyüzünü aydınlatır ve herkesi huzurlu bir uykuya davet edermiş.
Bir gece ormanın derinliklerinde minik bir ceylan annesinin yanına sokulmuş ama bir türlü uykuya dalamıyormuş. Gözlerini kapatıyor ama uyuyacak gibi olduğunda hemen tekrar gözlerini açıyormuş. Annesi onu usulca sarıp sarmalamış ve “Tatlı yavrum, neden uyumuyorsun?” diye sormuş. Minik ceylan “Anne, karanlıktan korkuyorum. Her yer çok sessiz ve karanlık. Gözlerimi kapatınca kaybolacakmışım gibi hissediyorum.” demiş ürkek bir sesle.
Tam o anda ormanın içinden yumuşacık bir ışık süzülmeye başlamış. Bu ışık, ayın ilk ışığıymış. Ay Dede her gece yaptığı gibi ormandaki tüm hayvanları gözetlemek için gökyüzünde yükselmiş. Yıldızlar ona eşlik ediyor, gökyüzünü adeta bir masal dünyasına çeviriyormuş.
Minik ceylan, Ay Dede’nin ışığını görünce gözleri parlamış. “Anne bak! Ay Dede bize bakıyor!” demiş heyecanla. Annesi gülümseyerek “Evet yavrum, Ay Dede her gece bizi izler ve korur. Onun ışığı karanlığı aydınlatır ve hepimizin huzur içinde uyumasına yardım eder.” demiş.
Ay Dede gökyüzünden tüm canlılara fısıldar gibi bir sesle konuşmuş: “Minik dostlarım, benim parlak ışığım hep sizinle olacak. Karanlıktan korkmayın çünkü ben hep buradayım. Şimdi yavaşça gözlerinizi kapatın, derin bir nefes alın ve tatlı bir uykuya dalın.”
Ay Dede’nin yumuşacık sesini duyunca minik ceylanın içi rahatlamış. Korkusunu unutmuş ve gözlerini tekrar kapatmış. Annesinin yanında güvenle uzanmış. Ay Dede’nin ışığı ormanı aydınlatırken yapraklar usulca sallanmış ve rüzgar hafifçe esmiş. Her şey o kadar huzurluymuş ki minik ceylan kısa sürede derin bir uykuya dalmış.
Ay Dede gökyüzünde yavaşça süzülerek ilerlemeye devam etmiş. O gece sadece minik ceylan değil ormandaki tüm yavru hayvanlar Ay Dede’nin ışığı altında huzurla uyumuş. Kuşlar ağaçlarda, tavşanlar yuvalarında, sincaplar ağaç kovuklarında yavaşça uykuya dalmışlar.
Ay Dede her gece olduğu gibi gökyüzünde usulca dolaşmaya devam etmiş ve sabaha kadar tüm dünyayı ışığıyla sarmalamış. Gecenin sessizliği, doğanın uykuya dalan sesleriyle dolarken Ay Dede herkese tatlı rüyalar dilemiş.
Ve o gece minik ceylan ve diğer hayvanlar en derin, en huzurlu uykularını uyumuşlar. Sabah olana kadar hepsi duyumuş ve ertesi gün güneş doğarken Ay Dede yerini yavaşça gün ışığına bırakmış.
Göklerin en parlak koruyucusu Ay Dede her gece gökyüzünde parlamaya, minik dostlarına ışık olmaya devam etmiş. Her gece gökte parıldayarak ormanda dolaşan yavru hayvanların tatlı uykularına ışık tutuyormuş. Ve göklerden gelen bu ışıkla hepsi huzur içinde uyuyormuş…
Öneriyoruz: Bu masala benzer masallar okumak için Uyku Masalları ve Kısa Masallar sayfalarımızı inceleyebilirsiniz.
