Bir zamanlar gökyüzünün en bilge kuşu olan Baykuş Bilgin, Uçan Meşe Ormanı’nda yaşardı. Büyük yuvarlak gözleri ve bembeyaz tüyleriyle ormandaki tüm hayvanların sevgisini kazanmıştı. Onun bilgeliği sorunlarını çözmek isteyen herkesin önce ona gelmesine neden olurdu.
Bir gün Bilgin dallar arasında oturmuş güneşin batışını izlerken yanına minik bir tavşan koşarak geldi. Tavşanın kulakları düşmüş, gözleri kocaman açılmıştı.
“Ne oldu küçük dostum?” diye sordu Bilgin.
“Baykuş Bilgin ailem ve ben kış için yiyecek biriktiremedik.” dedi tavşan hüzünle. “Kış yaklaşıyor ve korkuyorum.”
Bilgin, tavşanın endişeli yüzüne baktı ve nazikçe başını salladı. “Merak etme küçük dostum,” dedi. “Bu orman yalnızca güzelliğiyle değil hayvanlarının iyiliğiyle de bilinir. Bir planım var.”
Ertesi sabah Bilgin ormandaki en yüksek ağaca kondu ve güçlü sesiyle tüm hayvanlara seslendi:
“Sevgili dostlarım! Kış yaklaşıyor ve bazı arkadaşlarımız zor durumda. Eğer hepimiz biraz yardım edersek kışı hep birlikte sıcak bir şekilde geçirebiliriz.”
Hayvanlar Bilgin’in çağrısına kulak verdiler ve toplanmaya başladılar. Orman çeşitli hayvanlarla doluydu: sincaptan geyiklere, kirpiden kuşlara kadar herkes oradaydı.
Paylaşmanın Değeri
Bilgin her hayvana nazikçe bir şey sordu: “Sizce ihtiyacınız olandan fazlasını biriktirmek mi daha önemlidir yoksa ihtiyacı olanlarla paylaşmak mı?”
Sincap Gümüş yemyeşil ceviz torbasını gösterdi. “Benim çok cevizim var ama tavşanlar ceviz yemez ki!” dedi.
Kirpi Çilli dikenlerinin arasından biraz yabani armut çıkardı. “Benim de biraz fazla armudum var.” diye ekledi.
Geyik Sarıkulak ise yapraklardan oluşan büyük bir yığın gösterdi. “Bu yaprakları barınak yapmak için toplamıştım ama birazını paylaşabilirim.” dedi.
Bilgin herkesin sunduğu yardımı bir araya getirdi ve tavşan ailesine götürdü. Tavşan ailesi gözyaşları içinde teşekkür etti ve ormandaki diğer hayvanlara minnettarlıklarını sundu.
Karşılıksız İyilik
Kış geldiğinde orman karla kaplandı. Ancak Bilgin’in planı sayesinde hiçbir hayvan aç kalmadı. Herkes birbirine destek olmuştu. Tavşan ailesi kış boyunca kendilerine yardım eden hayvanlara sıcak çay yaparak teşekkür etti.
Bir gün Bilgin yine ağacında otururken yanına bir grup yavru kuş geldi. Yavrular Bilgin’e, “Baykuş Bilgin neden hep ihtiyacı olanlara yardım ediyoruz?” diye sordular.
Bilgin gülümsedi. “Çünkü iyilik yapmak kalbimizi sıcak tutar.“ dedi. “Birine yardım ettiğimizde onların yüzündeki mutluluğu görmek, dünyadaki en güzel hediyedir.”
Kış sona erip bahar geldiğinde ormandaki hayvanlar Bilgin’in ne kadar haklı olduğunu anlamışlardı. İyilik Ormanı’nda artık herkes yalnızca kendisi için değil birbirleri için de çalışıyordu.
Bilgin ise her gece yıldızların altında otururken yaptığı küçük ama değerli iyiliklerin ormanı nasıl değiştirdiğini izlemekten mutlu oluyordu.
Ve böylece İyilik Ormanı’nda yaşayan her hayvan paylaşmanın ve birbirine yardım etmenin ne kadar kıymetli olduğunu hiç unutmadı.
Tavsiye: Bu masala benzer masal okumak için 4 Yaş Masalları, 5 Yaş Masalları ve Uyku Masalları sayfalarımızı inceleyebilirsiniz.
