Uçsuz bucaksız denizin ortasında yemyeşil palmiyelerle süslenmiş, altın sarısı kumsalları olan bir ada vardı. Bu adanın adı Uçan Balık Adası’ydı. Adı neden böyleydi biliyor musunuz?

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak mı uzak, yeşil mi yeşil, içinde binbir çeşit canlının yaşadığı büyülü bir orman varmış. Bu ormanda altın rengi benekleri olan, uzun kirpikli, kocaman gözlü ve her zaman neşeyle zıplayan bir geyik yaşarmış.

Derin, masmavi okyanusun kalbinde, rengârenk mercanların arasına gizlenmiş bir yer vardı: Mercan Krallığı. Bu krallık denizin en güzel köşesiydi. Parlak mercanlar, dans eden deniz bitkileri ve çeşit çeşit deniz canlıları burada dostça yaşardı.

Çok uzaklarda çiçeklerin rengârenk açtığı büyülü bir orman varmış. Bu orman o kadar canlıymış ki her köşesinden bir ses yükselirmiş: Kuşların cıvıltısı, yaprakların hışırtısı, nehirlerin şırıltısı.

Bir varmış, bir yokmuş… Uzak mı uzak yemyeşil vadilerin ortasında kocaman bir çiftlik varmış. Bu çiftlikte türlü türlü hayvanlar yaşarmış ve hepsinin içinde en neşelisi, en meraklısı ve belki de en cesuru ise Çilli Horoz’muş!

Uzak diyarlarda, yemyeşil ağaçların gökyüzüne uzandığı, rengârenk çiçeklerin her köşeyi süslediği büyülü bir orman vardı. Kuş cıvıltılarının rüzgâra karıştığı, derelerin şırıl şırıl aktığı bu ormanda hayvanlar huzur içinde bir arada yaşardı.

Uzak diyarlarda, yemyeşil ağaçların göğe yükseldiği, çiçeklerin rengârenk açtığı ve kuşların cıvıldayarak şarkılar söylediği kocaman bir orman vardı. Bu ormanda her hayvan kendi işiyle meşguldü.

Bir varmış bir yokmuş… Yemyeşil dağların ardında, bulutların üstünde uçan sevimli bir kartal yaşarmış. Adı Altu’ymuş. Cesur ve güçlü kanatlarıyla gökyüzünü keşfedermiş. O kadar merhametliymiş ki ne zaman bir hayvan zorda kalsa hemen yardıma koşarmış.