Vaktiyle dağların eteklerinde, kristal berraklığındaki bir derenin kıyısında, rüya gibi güzel bir çiftlik varmış. Etrafını, sarmaşık güllerin süslediği beyaz çitler çevirirmiş. Avlusunda lavanta kokan mor çiçekler, bahçesinde bal peteği gibi sarı ayçiçekleri dans eder, kırmızı çatılı ahırın yanında, elmalar ve kirazlarla dolu meyve ağaçları gölge yaparmış. Ve tabi ki bu cennet gibi yerde birbirinden renkli, birbirinden sevimli hayvanlar yaşarmış.
Zıpır Eşek çiftliğin en meraklı, en canlı sakiniymiş. Gri kürkü güneş ışığında gümüş gibi parlar, kara gözleri hep macera ararken pırıl pırıl parlarmış. Her sabah Çilli Horoz’dan önce uyanır, çiçeklerle dolu çayırlarda koşturup dururmuş. O sabah da öyleymiş işte. Güneş henüz altın renkli ışınlarını tepelerin ardından uzatırken Zıpır gözlerini açmış ve neşeyle avluya fırlamış.
— “Günaydın güzel arkadaşlarım! Ne harika bir gün başlıyor!” diye bağırmış, taze sabah havasını ciğerlerine çeke çeke.
Çilli Horoz parlak kırmızı tüyleri güneşte parlayarak, yüksek bir direkten aşağı uçmuş:
— “Günaydın Zıpır! Yine mi o sevimli merakın kabardı? Gözlerinde yine o tanıdık parıltı var!” demiş.
O sırada Koyun Pamuk otların arasından başını kaldırmış ve:
— “Dikkat et kendine Zıpır! Dün akşam rüyamda garip şeyler gördüm. Ormanda tuhaf ışıklar vardı.” demiş, ipek gibi yumuşak ama endişeli sesiyle.
Obur İnek çiçekli çayırda otlarken başını sallamış. Siyah benekli beyaz derisi güneşte pırıl pırıl parlarken şefkatle bakmış Zıpır’a:
— “Ormana gideceksen çok dikkatli ol yavrucuğum. Orada gözle görülmeyen nice sırlar saklıdır.”
Ama Zıpır’ın kulakları sanki pamukla tıkalıymış. Macera aşkı öylesine büyükmüş ki arkadaşlarının uyarılarını rüzgar gibi geçiştirmiş. Çiftlik kapısının menteşeleri gıcırdayarak açılmış ve güneş ışınları arasında dans eden toz zerrelerinin peşinden ormanın yolunu tutmuş.
Sihirli Buluş
Ormanın giriş kısmında yemyeşil çamların ve yaprakları altın varakları gibi parıldayan meşelerin arasında ilerlemeye başlayınca doğanın sesleri Zıpır’ı büyülemiş. Kuşların cıvıltıları, yaprakların fısıltıları, derenin şırıltısı… Her şey o kadar huzurluymuş ki….
Tam böyle büyülenmiş halde ilerlerken dikkatini müthiş bir parlaklık çekmiş. Ormanın en büyük, en görkemli çam ağacının gövdesinde bir oyuk varmış. Bu oyuğun içinde ise gökkuşağının bütün renklerini barındıran, pırıl pırıl parıldayan bir çift patik duruyormuş.
— “Aman Yarabbi! Bunlar da ne böyle?” diye hayretle yaklaşmış Zıpır.
Patikler öylesine büyüleyiciymiş ki sanki içlerinde binlerce küçük yıldız toz halinde dans ediyormuş. Kırmızısı yanardağın ateşi gibi, mavisi okyanuslarin derinliği gibi, sarısı günbatımının altını gibi, yeşili ilkbaharın umudu gibiymiş.
— “Kesinlikle bana göre!” diye düşünmüş Zıpır. “Ne kadar da mükemmel oturuyorlar ayağıma!”
Patikleri ayağına geçirdiği an tuhaf bir sıcaklık yayılmış vücuduna. Sanki binlerce karınca ayaklarında geziniyormuş. Ama bu rahatsız edici değil tam tersine çok keyifliymiş.
— “Ne kadar da rahat!” diye sevinçle bağırmış.
Ama tam o anda… ZIIIIIP! Bir anda kendini havada bulmuş! Öyle yükseğe zıplamış ki neredeyse çam ağacının en yüksek dalına dokunacakmış!
— “AAAHHHHHHH! Bu da ne böyle? Ne oluyor bana?” diye panikle bağırmış, havada süzülürken!
Kontrolsüz Dans
Zıpır’ın ayakları yere değdiği an sanki ayaklarının altına yaylar yerleştirilmiş gibi bir daha fırlamış havaya! Bu sefer de yana doğru, dikenli çalıların, mor erguvanların, beyaz papatyaların üstünden atlayarak geçmiş. Ardından bir daha, bir daha… Her zıplayışta farklı bir yöne, farklı bir hızla gidiyormuş.
— “Dur artık, dur!” diye kendine söylemeye çalışmış ama nafile. Patikler onu sanki görünmez iplere bağlanmış bir kukla gibi zıplatıp duruyormuş. Bazen öne doğru, bazen yana doğru, bazen geri doğru! Hiçbir kontrolü kalmamış.
Çiftliğe doğru zıplayarak dönerken ilk karşılaştığı Koyun Pamuk olmuş. Pamuk o sırada çayırın ortasında çiçeklerin kokusunu koklayarak keyifle otluyormuş. Başını kaldırdığında gözlerine inanamamış. Çünkü arkadaşı Zıpır havada dans ediyormuş!
— “Zıpır! Sen… sen… sen uçuyorsun!” diye şaşkınlıkla kekelemiş.
— “Uçmuyorum Pamuk! Zıplıyorum! Ve bir türlü duramıyorum!” diye yanıtlamış Zıpır. Sesinde hem korku hem heyecan varmış.
Pamuk’un yün gibi beyaz kürkü ürpermiş:
— “Ama nasıl oluyor bu? Bu hiç normal değil!” demiş.
Çiftlikte Büyük Kargaşa
Zıpır çiftlik avlusuna girdiğinde sanki bir cambaz gibiymiş. Bir ahırın çatısına zıplıyor, oradan kümesin üstüne, sonra su kuyusunun kenarına, ardından yine havaya… Bütün hayvanlar işlerini bırakıp şaşkınlıkla ona bakmaya başlamış.
Çilli Horoz kanatlarını çırpa çırpa koşturmuş:
— “Zıpır! Sen ne hale geldin böyle? Sanki büyü yapmışlar sana!”
— “Büyü falan değil!” diye bağırmış Zıpır, tam o sırada büyük çınar ağacının dalına çıkarken. “Bu patikleri giyince böyle oldum! Sanki ayaklarımın altında ateş var!”
Kedi Paşa güneşlendiği taş duvarın üstünde uzanırken kuyruğunu sallamış. Yeşil gözleri merakla parlamış:
— “Demek o patikler sihirli! Tıpkı eski masallardaki gibi!”
Köpek Çomar kulübesinin önünden koşa koşa gelmiş:
— “Hav hav hav! Çıkar onları Zıpır! Çıkar gitsin!”
— “Çıkaramıyorum!” diye çaresizce bağırmış Zıpır. “Çıkarmaya çalıştım ama sanki ayağıma yapışıp kalmış!”
Obur İnek endişeyle sormuş, büyük kahverengi gözleri dolu dolu:
— “Peki nasıl duracaksın böyle yavrucuğum? Bu halinle gezemezsin çiftlikte!”
— “Bilmiyorum ki Obur!” diye tekrarlamış Zıpır, bu sefer samanlığın çatısından meyve ağaçlarının arasına zıplarken. “Ne yapacağımı şaşırdım!”
Büyük Takip Başlıyor
Bütün çiftlik hayvanları sevgili arkadaşları Zıpır’ı yalnız bırakamamış. Kaz Gümüştüy beyaz kanatlarını çırpa çırpa havaya yükselmeye çalışmış:
— “Bekle bizi Zıpır! Peşinden geliyoruz!”
Hindi Kabarık nefes nefese koşmaya çalışmış:
— “Öyle hızlı zıplama dostum! Yetişemiyoruz sana!”
Keçi Zeytin çevik ayaklarıyla kayaların üstünden atlayarak takip etmeye çalışmış. Sarı gözleri kararlılıkla parlamış:
— “Nereye gidiyorsun böyle? Söyle de ona göre yol alalım!”
— “Bilmiyorum ki!” diye bağırmış Zıpır. “Patikler beni nereye götürürse oraya gidiyorum! Hiçbir kontrolüm yok!”
Zıpır öyle hızlı ve kontrolsüz zıplıyormuş ki çiftliğin bütün tarlalarını boydan boya geçmiş. Altın sarısı mısır koçanlarının arasından, tombul turuncu kabakların üstünden, kırmızı havuç bahçesinin içinden… Her zıplayışta çiftliğin bir başka köşesini keşfediyormuş ama hiçbirinde duramıyormuş.
Sonunda kendini ormanın en derin, en gizli köşelerinde bulmuş. Burada ağaçlar o kadar büyük ve yaşlıymış ki gövdeleri dev kuleler gibiymiş. Yaprakları öylesine sık örgülüymüş ki güneş ışığı ancak ince altın çizgiler halinde süzülebiliyormuş yere. Her yerde gizemli sesler, fısıltılar, çıtırtılar varmış. Sanki orman yaşıyor ve nefes alıyormuş.
Arkadaşları da nefes nefese, ter içinde peşinden gelmiş. Koyun Pamuk‘un beyaz yünü ter lekeleriyle kararmış:
— “Artık dayanamıyorum! Çok yoruldum!” demiş.
— “Ben de…” diye inlemiş Obur İnek, “Bu kadar koşmaya alışık değilim.”
Tam bu sırada ormanın derinliklerinden yaşlı ve bilgece bir ses yükselmiş:
— “Tss tss tss… Ne bu gürültü patırtı böyle? Kim rahatsız ediyor ormanımın huzurunu?”
Hepsi birden arkalarını döndüklerinde, ulu bir çınar ağacının dibinde, dikenli kürkü güneş ışığında gümüş gibi parlayan yaşlı bir kirpi görmüşler. Burnunda küçük gözlükler, başında eski zaman şapkası varmış. Bu Kirpi Bilgin‘miş; ormanın en yaşlı, en bilge sakiniymiş.
“Kirpi Bilgin! Lütfen bana yardım edin! Başıma ne geldiğini anlayamıyorum!” diye sevinçle bağırmış Zıpır, hâlâ zıplarken.
Bilge Kirpinin Kehaneti
Kirpi Bilgin gözlüğünü burnunun üstünde düzeltmiş ve dikkatlice Zıpır’ı incelemiş. Yaşlı gözleri tecrübeyle parlarken sakallı çenesini kaşımış:
— “Hmm… Evet, evet! Bu patikler sıradan patikler değil genç eşek. Bunlar efsanevi Zıplatan Patikler! Yüzyıllardır bu ormanda saklı duruyorlardı.”
— “Zıplatan Patikler mi?” diye merakla sormuş Çilli Horoz.
— “Aynen öyle!” diye başını sallamış Kirpi. “Çok eski bir büyü bu. Eski zamanlardan kalma. Bu patikler giyenin en derin arzusunu gerçekleştirir. Ama bedeli ağırdır. Sadece çok özel, çok anlamlı bir sözcük söylendiğinde ayaktan çıkarlar.”
— “Hangi sözcük?” diye umutla sormuş Zıpır, gözlerinde ümit ışığı yanarak.
Kirpi gülümsemiş, gözlerinin altında kırışıklıklar belirmiş:
— “Ah, onu ben söyleyemem genç dostum. Onu sen bulmalısın. Ama şunu söyleyebilirim: Bu sözcük gerçekte en çok ihtiyacın olan şeyle ilgili. Kalbin ne arıyorsa, ruhun neye hasretse o kelimeyi söylemelisin.”
Büyük Sözcük Arayışı
Zıpır Eşek derin düşüncelere dalmış. Arkadaşları çevresinde toplanmış ve ona destek olmaya çalışıyorlarmış:
— “En çok ihtiyacım olan şey mi?” diye mırıldanmış kendi kendine. “Her sabah aç kalkıyorum. YİYECEK!“ diye umutla bağırmış. Ama hiçbir şey olmamış, patikler ayağında sımsıkı oturarak zıplamaya devam ettirmiş onu.
— “UYKU!“ diye denemiş tekrar. “Her gece yorgun yatıyorum çünkü!” Yine olmamış.
Kedi Paşa kuyruğunu sallarken önermiş:
— “Su belki? Hava? Nefes almak?”
— “SU! HAVA! NEFES!“ diye art arda bağırmış Zıpır ama patikler çıkmamış.
Bütün çiftlik hayvanları severek yardım etmeye çalışmış. Her biri kendi tecrübelerinden yola çıkarak önerilerde bulunmuş:
Köpek Çomar sadık gözlerle bakmış:
— “ÖZGÜRLÜK kelimesini dene Zıpır! Belki de özgür olmak istiyorsun!”
Obur İnek şefkatli sesiyle eklemiş:
— “MUTLULUK! Çünkü hepimiz mutlu olmak isteriz!”
Kaz Gümüştüy kanadını çırpmış:
— “HUZUR! Ruhun huzur arıyor belki de!”
Hindi Kabarık kocaman gözlerini kırpıştırmış:
— “RAHATLIK! Bu zıplamalar seni yoruyor!”
Keçi Zeytin akıllı bakışlarla:
— “GÜVENLİK! Belki de güvende hissetmek istiyorsun!”
Koyun Pamuk yumuşak sesiyle eklemiş:
— “SEVGİ! Herkes sevilmek ister!”
Ama söylenen hiçbir sözcük işe yaramamış. Zıpır hâlâ havada dans etmeye devam ediyormuş. Patikler adeta ayaklarının bir parçası gibiymiş.
Gerçek Değerin Keşfi
Günler geçip gitmiş. Zıpır artık çok yorgun düşmüş ama arkadaşları hiçbir zaman onu yalnız bırakmamış. Gece olduğunda iftlikte dinlenmeye çalışırken bile birisi hep yanında nöbet tutuyormuş. Kimisi su getiriyor, kimisi yiyecek, kimisi de sadece yanında duruyormuş.
Bir gece ay ışığı gümüş bir örtü gibi çiftliği kaplarken Zıpır arkadaşlarına bakarak içtenlikle konuşmuş:
— “Siz beni hiç yalnız bırakmadınız.” diye söylemiş, sesi titrerken. “Günlerdir peşimden koşuyorsunuz, bana yardım etmeye çalışıyorsunuz, yanımda kalıyorsunuz. Ben bu durumda kimseye faydası olmayan bir haldeyken siz hep benimle oldunuz.”
Koyun Pamuk yumuşacık burnunu Zıpır’ın yanağına değdirmiş:
— “Tabii ki Zıpır, sen bizim dostumuzsun. Seni nasıl yalnız bırakırız?”
— “En değerli, en sevgili dostumuzsun” diye eklemiş Çilli Horoz, kanatlarını Zıpır’ın sırtına dokundurmak istercesine açarak.
Obur İnek, büyük kahverengi gözleri sevgiyle parlayarak konuşmuş:
— “Dostluk böyle bir şey işte yavrucuğum. İyi günde de kötü günde de yanında olmaktır!”
O an Zıpır’ın kalbinde büyük bir ışık yanmış ve birdenbire anlamış! En çok ihtiyacı olan şey, en değerli hazinesi…
— “DOSTLUK!” diye haykırmış, sesi ormanın her köşesinde yankılanarak.
Büyünün Bozulması
“DOSTLUK!“ diye tekrarlamış Zıpır, bu kez daha da yüksek sesle, bütün kalbini koyarak.
O anda ormanın derinlikleri aydınlanmış! Gökkuşağı renklerinde parlak bir ışık çakmış, sanki binlerce yıldız birden patlıyormuş! Sihirli patikler altın renkli bir parıltıyla ayağından çıkarak yerde durmuş.
Zıpır ayaklarını yere sağlam basabildiğini hissetmiş. İlk adımını attığında normal şekilde yürüyebildiğini anlamış. Zıplamıyor, sadece yürüyormuş!
— “Yaşasın! Yaşasın!” diye sevinçle bağırmış bütün hayvanlar; sesler çiftliğin her köşesinde yankılanmış.
Zıpır koşarak bütün arkadaşlarını kucaklamış. Gözlerinden mutluluk yaşları süzülmüş:
— “Teşekkür ederim! Hepinize çok ama çok teşekkür ederim! Sizler olmasaydınız bunu asla öğrenemezdim!”
Kirpi Bilgin gözlüğünün altından sevgiyle gülümsemiş:
— “Gördün mü genç eşek? En değerli hazinen, en büyük gücün arkadaşlarınmış.”
O günden sonra Zıpır Eşek sihirli patikleri ormanın en derin, en gizli yerine, eski çınar ağacının oyuğuna geri koymuş. Artık onlara ihtiyacı yokmuş. Çünkü hayatın en büyük macerasının dostlarla birlikte yaşandığını öğrenmiş.
Ve böylece Zıpır Eşek ve bütün arkadaşları, o güzel çiftlikte uzun yıllar mutlu mesut yaşamış. Her gün yeni dostluklar kurmuş, her gün birbirlerini daha çok sevmiş, her gün hayatın tadını birlikte çıkarmış.
Tavsiye: Bu masala benzer masal okumak için Masal Dinle sayfamızı inceleyebilirsiniz.
