Bir zamanlar yemyeşil ormanların ortasında parlayan Denge Gölü adında bir yer vardı. Bu göl ormanın tüm sakinleri için çok özeldi çünkü suyu çok berraktı ve kıyıları da çiçeklerle kaplıydı. Ancak Denge Gölü’nün bir sırrı vardı: Bu gölde her şey mükemmel bir denge içinde olmalıydı. Ne bir damla fazla su ne de bir çakıl taşı eksik olabilirdi.
Bu gölde yaşayan su samuru Tavi, parlak kahverengi kürkü ve sürekli gülümseyen yüzüyle herkesin sevgilisiydi. En bilinen özelliği hem çok meraklı hem de biraz sabırsız olmasıydı.
Bir sabah Tavi göl kenarında oturmuş ayaklarını suya sokmuşken bir şey fark etti. Gölün yüzeyi her zamankinden daha dalgalıydı ve suyun berraklığı azalmıştı.
“Bu işte bir gariplik var,” diye düşündü. “Göl böyle dalgalı olmazdı!”
Tam o sırada minik bir sincap olan Kipi yanına geldi. Kipi, Tavi’nin en iyi arkadaşlarından biriydi ve her zaman enerjik bir şekilde zıplardı. Ancak o gün Kipi’nin keyfi yok gibiydi.
“Tavi,” dedi Kipi, “bu sabah ormanda herkes bir garip. Tavşanlar birbirine yer bırakmıyor, kuşlar hep bir ağızdan ötüyor. Sanki her yerde bir karışıklık var.”
Tavi bu durumu çözmeye karar verdi. “Hadi, Kipi! Birlikte bu dengeyi bozan şeyi bulalım!” dedi ve ikisi ormana doğru yola çıktı.
Yolda nehirde yaşayan yaşlı kaplumbağa Bilgiç‘le karşılaştılar. Bilgiç gölün dengesini anlamak için onlara bir bilmece verdi:
“Denge Gölü yalnızca her canlının kendi yerini bilmesiyle berrak kalır. Ancak biri fazlasını istiyor. Bulun bakalım bu ‘fazlasını isteyen’ kim?”
Tavi ve Kipi düşüncelere daldıl. Kim fazla bir şey istiyor olabilirdi ki?
Gölün çevresini dolaşırken bir köşede duran büyük bir kunduz yuvası dikkatlerini çekti. Kunduz Bobi yuvasını büyütmek için ormandaki dalların çoğunu toplamış ve gölün akışını değiştirmişti.
Tavi, Bobi’ye yaklaştı. “Bobi neden bu kadar çok dal topluyorsun? Ormanın diğer hayvanları da dallara ihtiyaç duyuyor!” dedi.
Bobi iç çekerek cevap verdi. “Yuvanı daha büyük yapmak istemez misin Tavi? Ama şimdi göl bulanıklaştıysa belki de yanlış yapmışımdır!”
Tavi gülümseyerek Bobi’ye yardım etti. Hep birlikte dalları uygun yerlere taşıyarak hem Bobi’nin yuvasını tamamladılar hem de gölün dengesi tekrar sağladılar.
Sonunda Denge Gölü tekrar eski haline döndü. Hayvanlar mutlu bir şekilde yerlerine döndüler ve herkes bir şeyin fazla ya da eksik olmamasının ne kadar önemli olduğunu anladı.
Tavi, Kipi ve Bobi göl kenarında otururken Tavi “Denge her şeyde önemli arkadaşlar. Fazlası da eksikliği de bize zarar verir.” dedi.
Ve o günden sonra, Denge Gölü hiç bozulmadı. Çünkü dengenin önemini öğrenmişti.
Öneri: Bu masala benzer masal okumak için Çocuk Masalları ve Uyku Masalları sayfalarımızı inceleyebilirsiniz.
