Masal Dinle
Aşağıdaki bölümden masalı dinleyebilirsiniz.
Masal Oku
Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, yemyeşil ormanların arasında bir nehir varmış. Bu nehrin etrafında yaşayan hayvanlar her gün şırıl şırıl akan suyun sesini dinler, ormanın huzur dolu sessizliğinde oyunlar oynarlarmış.
O hayvanlardan biri de gri renkli, sakin ve bilge bir kurtmuş. Ormanın derinliklerinde dolaşmayı, dostlarına yardım etmeyi severmiş. En iyi dostu ise beyaz renkli, neşeli ve hızlı koşan bir atmış.
Bir sabah güneş doğarken, at nehir kenarına su içmeye gitmiş. Nehir her zamanki gibi berrak ve serinmiş ama o gün suyun akışı biraz daha güçlüymüş. At su içmek için eğildiğinde birden ayağı kaymış ve kendini nehrin ortasında bulmuş. Su onu hızla sürüklemeye başlamış. Paniklemiş ve çırpınmaya çalışmış ancak akıntı çok güçlü olduğu için kendini kurtaramamış.
O sırada kurt ormanda gezinirken atın yardım çığlığını duymuş. Hemen nehre doğru koşmuş. Gördüğü manzara karşısında kalbi hızla atmaya başlamış. En yakın dostu olan at, suyun ortasında çırpınıyormuş! Bir an bile tereddüt etmeden suya atlamış. Nehrin soğuk suları onu sarmış ama dostunu kurtarmak için kararlı olduğundan yavaşça ata doğru yüzmeye başlamış.
Nehrin akıntısı çok güçlüymüş ama kurt güçlü pençeleriyle suyu yararak ilerlemiş. Atın yanına ulaştığında ona “Sakin ol dostum, seni buradan çıkaracağım!” demiş. At, kurta güvenmiş ve çırpınmayı bırakmış. Kurt onu boynundan hafifçe kavramış ve nehrin kıyısına doğru yüzmeye başlamış.
Suyun soğukluğu ve akıntının gücü ikisini de yoruyormuş ama kurt, dostunu bırakmamış. Birlikte yavaş yavaş kıyıya doğru yaklaşmışlar. Sonunda kurt atı güvenle karaya çıkarmayı başarmış. İkisi de suyun kenarında nefes nefese kalmışlar ve sonra birbirlerine bakıp gülümsemişler. At minnetle kurta bakmış ve “Beni kurtardığın için çok teşekkür ederim. Sen olmasaydın ne yapardım bilmiyorum!” demiş.
Kurt başını, dostunun başına koyarak “Dostlar zor zamanlarda birbirlerine yardım ederler. Seni asla yalnız bırakmam.” diye cevap vermiş. O günden sonra at ve kurtun dostluğu daha da güçlenmiş. Birlikte ormanda gezmeye, yeni maceralar yaşamaya devam etmişler. Ama her zaman birbirlerine güvenmeyi ve yardım etmeyi unutmamışlar.
Gökten üç elma düşmüş, biri kurtun, biri atın, biri de bu masalı dinleyip huzur içinde uykuya dalan çocukların olmuş.
