Bir zamanlar küçük bir kasabada Ayşe adında sevimli bir kız çocuğu yaşarmış. Büyük mavi gözleri, siyah renkli saçları ve tatlı gülümsemesiyle herkesin sevgisini kazanırmış. Ancak Ayşe’nin en büyük hayali kendine bir dost edinmekmiş. Bir köpek dostu olsun istermiş, çünkü köpeklerin sadık ve sevgi dolu olduğunu bilirmiş.
Bir gün Ayşe’nin ailesi ormanda piknik yapmaya karar vermiş. Orman, kasabanın biraz dışında, yemyeşil ağaçlarla dolu, kuşların cıvıldadığı, çiçeklerin mis gibi koktuğu harika bir yermiş. Ayşe heyecanla hazırlık yapmış, piknik sepetine en sevdiği yiyecekleri doldurmuş ve ailesiyle birlikte ormana gitmiş.
Ormanda dolaşırken, Ayşe bir anda bir şey fark etmiş ve bir çalıdan gelen hafif bir hırıltı sesi duymuş. Merakla sesin geldiği yöne doğru ilerlemiş ve orada bembeyaz küçük bir köpek yavrusu bulmuş. Köpek yavrusu titriyor ve korkmuş görünüyormuş. Ayşe yavru köpeğe yaklaşarak onu sakinleştirmeye çalışmış. Yavaşça köpeği kucağına almış ve ona nazikçe fısıldamış. “Merak etme, ben sana yardım edeceğim” demiş.
Ayşe yavru köpeği ailesine götürmüş ve durumu anlatmış. Ailesi de köpeğin yardıma ihtiyacı olduğunu görmüş ve onu eve götürmeye karar vermişler. Ayşe eve dönünce küçük köpeği beslemiş, temizlemiş ve ona Kar adını vermiş. Çünkü köpek tıpkı kar gibi beyazmış.
Günler geçtikçe Ayşe ve Kar arasındaki bağ güçlenmiş. Kar, her sabah Ayşe’nin odasına gelip onu uyandırır, birlikte kahvaltı yapar ve sonra bahçede oynarlarmış. Ayşe, Kar’a top atar, Kar ise topu geri getirirmiş. Kar, Ayşe’nin neşesini artıran, onu koruyan ve ona sadık kalan bir dost olmuş.
Bir gün Ayşe ve Kar, kasabanın dışında uzun bir yürüyüşe çıkmışlar. Ormanın derinliklerinde eski ve terkedilmiş bir kulübe keşfetmişler. Kulübenin kapısını açtıklarında içeride yaşlı bir adamın zor durumda olduğunu görmüşler. Adamın ayağı incinmiş ve yardım çağıracak durumda değilmiş.
Ayşe hemen eve dönerek ailesine haber vermiş ve adamı kurtarmışlar. Yaşlı adam Ayşe ve Kar’a minnettar kalmış ve onlara teşekkür etmiş. Adamın adı Hasan Dede imiş ve o günden sonra Ayşe ve Kar sık sık Hasan Dede’yi ziyaret etmişler. Ayşe, Kar sayesinde sadece bir dost değil, aynı zamanda başkalarına yardım etmenin önemini de öğrenmiş.
Küçük Kar, Ayşe’nin en yakın arkadaşı ve sadık dostu olmuş. Bu iki yakın dost her gün yeni maceralara atılmış, birlikte gülüp eğlenmişler. Ve Ayşe, Kar’ın sevgisi ve sadakati sayesinde her zaman mutlu ve huzurlu bir çocuk olmuş. Böylece küçük Ayşe ve sadık dostu Kar hep birlikte mutlu ve huzurlu bir hayat sürdürmüşler.
Masal bu ya, belki bir gün sende bir Kar gibi dost edinir ve onunla harika maceralara atılırsın.
Tavsiye: Masal izlemek için Masal Videoları sayfamıza göz atabilir veya YouTube Kanalımızı ziyaret edebilirsiniz.
